Ciężki krążownik typu Subjugator (Ujarzmiciel) to typ powstały w zasadzie jedynie z konieczności zaklasyfikowania dwóch superciężkich okrętów: słynnego Malevolence (Wrogość) oraz jego siostrzanej jednostki - Devastation (Zniszczenie). Były to jedne z największych okrętów zbudowanych przez Konfederację Niezależnych Systemów i według wielu - najgroźniejsze.

Subjugator został zaprojektowany jako mobilna platforma dla superciężkich pulsacyjnych dział jonowych o gigantycznej mocy. Z tego względu nierzadko mówi się o tej jednostce jako o przedstawicielu rasy "superbroni", a nie o klasycznym okręcie. Mimo wszystko jednak, Subjugator jest formalnie krążownikiem, i faktycznie może służyć jako taki - dostosowany do pełnienia samodzielnych działań zarówno na terenach przyfrontowych, jak i głęboko na tyłach wroga.

Historia tego okrętu rozpoczęła się w dniu, kiedy sullustański konstruktor Ruggle Schmong przedstawił firmie SoroSuub projekt systemu odzyskującego odpady energetyczne powstające w wyniku działania systemów napędowych statku kosmicznego. Chodziło przede wszystkim o odzyskiwanie rozpraszanego bez żadnych zysków ciepła, ale nie tylko. Mimo kilku podejść, przedsiębiorczemu Sullustaninowi nie udało się przekonać zarządu do swoich pomysłów - głównie dlatego, że zaprojektowana przez niego maszyneria nie byłaby w stanie zmieścić się na żadnym rozsądnej wielkości statku czy okręcie, a na dodatek zbierana w gigantycznych ogniwach energia musiałaby byc regularnie "upuszczana", aby nie dopuścić do ich przeładowania.

Problem wykorzystania zgromadzonej energii można było rozwiązać w zasadzie dwojako: albo wykorzystując ją w kosmicznych operacjach górniczych, albo do zasilania potężnej broni. SoroSuub nie był zainteresowany budową takich olbrzymich i mało praktycznych jednostek, jednak ktoś takie zainteresowanie wyraził - a byli to Separatyści. Hrabia Dooku stwierdził bowiem, że superpancernik o olbrzymiej (choć ledwo kontrolowanej) sile ognia będzie świetnym narzędziem do wzbudzenia strachu w ludności Republiki i zmuszenia jej marynarki wojennej do poświęcenia znaczących zasobów w próbach upolowania go.

Tak więc niebawem w najbardziej tajnym i najściślej strzeżonym doku kosmicznym na Pammant quarreńscy ochotnicy z Kalamaru (zwanego przez nich planetą Dac) zaczęli budowę Malevolence. Oficjalnie powstawał tam kolejny krążownik lotniczy typu Providence, jednak niespotykane wręcz utajnienie tych działań nie mogło nie wzbudzić podejrzeń wywiadu Republiki. Jego agenci próbowali uzyskać jakiekolwiek informacje o nowym okręcie, jednak kontrwywiad Separatystów skutecznie temu przeciwdziałał aż do momentu, kiedy okręt był gotowy do opuszczenia doku. Wtedy to republikańscy szpiedzy, skutecznie rozpracowani podczas ich prób wywiedzenia się o szczegóły projektu, zostali hurtem wyłapani, a zanim na miejscu zdążyli się pojawić nowi, tajemniczy okręt był już w drodze. I wkrótce zaczął siać grozę na szlakach międzygwiezdnych jako okręt flagowy generała Grievousa.

Krążownik typu Subjugator to, jak już wspomniano, przede wszystkim nosiciel superciężkiego działa jonowego, zdolnego jednym strzałem obezwładniać nawet ciężko opancerzone okręty wroga. Efekt ten uzyskano dzięki zastosowaniu techniki podobnej do wykorzystanej w turbolaserach - zamiast prowadzić ogień ciągły, energia z gigantycznych pokładowych ogniw gromadzona jest w rotorach plazmowych, skąd wyzwalana jest w pojedynczym, skoncentrowanym impulsie dużej mocy. Broń ta jest w stanie porazić nawet kilka zgrupowanych blisko siebie jednostek, co sprawia, że przeciwnik musi rozproszyć swoje siły i w rezultacie ma duży problem z jakąkolwiek skuteczną kontrakcją w rodzaju prowadzenia skoncentrowanego ognia klasycznej artylerii turbolaserowej. Wadą działa będącego na wyposażeniu Subjugatora jest natomiast jego niska szybkostrzelność, wynikająca z faktu, że po każdej salwie konieczne jest wystudzenie działa i oczyszczenie go z nagromadzonych zjonizowanych cząstek, jak również zebranie energii na następny strzał.

Poza tą swoistą superbronią krążownik posiada również klasyczne uzbrojenie - baterie turbolaserów w dwóch gatunkach oraz nieco uzbrojenia przeciwlotniczego. Głównym jego atutem w obronie jest jednak nie broń, która sama nie byłaby w stanie przez dłuższy czas odpierać ataków zdeterminowanego wroga, ale wyjątkowo silny pancerz, z przebiciem którego problemy mają nawet ciężkie turbolasery. Dodatkowo Subjugator przenosi na pokładzie dwanaście eskadr droidów-myśliwców oraz cztery eskadry bombowców typu Hyena, wykorzystywanych zarówno do działań obronnych, jak i zaczepnych. W hangarach, rozmieszczonych na burtach okrętu, tradycyjnie znajdzie się również miejsce dla całego garnituru promów, transportowców i statków wsparcia technicznego.

Jednostka tych rozmiarów nie może obejść się również bez skutecznego środka transportu wewnętrznego. Podczas gdy zazwyczaj wykorzystuje się w tym celu turbowindy i ruchome platformy, na Malevolence i Devastation postanowiono pójść o krok dalej i zainstalować dodatkowo system kolei jednoszynowej, obejmujący wiele linii łączących się w główną wielotorową magistralę przebiegającą przez większą część kadłuba tego krążownika kosmicznego. W ten sposób w odpowiednie miejsce okrętu można dostarczyć zarówno zaopatrzenie i amunicję, jak i ewentualne wsparcie w postaci techników, artylerzystów, zespołu ochrony przeciwpożarowej, lub nawet oddziału bojowego, w przypadku konieczności odparcia abordażu. Z detali architektonicznych należy jeszcze zwrócić uwagę na fakt umieszczenia mostka na mocno wyeksponowanej pozycji w rufowej części krążownika, jak również, w przypadku Malevolence, na ogólne podobieństwo do pochodzącego sprzed kilku tysiącleci krążownika typu Interdictor - nie wiadomo, czy zamierzone.

Jak to zazwyczaj bywa w przypadku okrętów tej wielkości, Malevolence i Devastation różniły się dość dużą ilością szczegółów konstrukcyjnych. Najbardziej widoczna była różnica w głównym uzbrojeniu i wynikająca z niej odmienna konstrukcja części dziobowej krążownika - podczas gdy jednostkę flagową Grievousa wyposażono w dwa działa pulsacyjne T2 umieszczone po jednym na każdej z burt, jej "siostra" dysponowała pojedynczym działem zabudowanym w kadłubie, w jego osi. Sprawiało to, że mogła ona atakować zasadniczo tylko cele położone bezpośrednio przed nią. Przy konstrukcji głównej broni na drugim z okrętów wykorzystano ponadto kryształy dostrojone do Mocy, co pozwoliło na zwiększenie jej skuteczności.

Kiedy generał Grievous rozpoczął na pokładzie Malevolence kampanię przeciw Republice, przez dłuższy czas udawało mu się skutecznie ukrywać fakt posiadania tej jednostki przed wrogiem - po prostu w kolejnych potyczkach niszczył wszystkie jednostki wroga, nie zostawiając nikogo, kto mógłby opowiedzieć o przebiegu walk. Zmiecenie przez Separatystów republikańskiej Czwartej Floty dało początek serii plotek i domysłów, które mówiły o nowym superokręcie, o flocie wyposażonej w generatory pola maskującego, czy nawet o szalonych eksperymentach w rodzaju kontrolowanych ślimaków kosmicznych. W końcu siłom Republiki po dłuższym polowniu udało się dopaść Grievousa i podczas bitwy pod Kaliidą unieszkodliwić działa jonowe oraz hipernapęd jego okrętu, a następnie dzięki akcji abordażowej Anakina Skywalkera i Obi-Wana Kenobiego doprowadzić do zniszczenia Malevolence w rezultacie kolizji z księżycem. Devastation została natomiast wykorzystana przez Separatystów do przejęcia kryształów adegańskich transportowanych z planety Ilum na Coruscant, a następnie, opanowana przez Siostry Nocy z Dathomiry, miała ruszyć na samą stolicę Republiki. Połączone siły kilku mistrzów Jedi, w tym znowu Anakina oraz Mace'a Windu, udaremniły jednak ten plan.