Turbolasery to prawdziwa ciężka artyleria przestrzeni kosmicznej, stosowana przede wszystkim na okrętach. Zasadą działania zbliżone są one do laserów, jednak stosowane w nich systemy turbin i kondensatorów pozwalają na znaczne zwiększenie mocy niszczącej emitowanej przez nie wiązki. Równocześnie wiąże się to ze znacznym zmniejszeniem szybkostrzelności i dużo większym zużyciem energii, tak więc w broń tego typu wyposaża się z zasady tylko okręty liniowe lub bojowe platformy kosmiczne. Wiele systemów musi być ponadto specjalnie chłodzonych - częstym rozwiązaniem jest tu natychmiastowe po oddaniu strzału cofanie luf do specjalnych komór odprowadzających temperaturę, co wizualnie czasem przypomina efekt odrzutu. Ciężki turbolaser jest w stanie jednym trafieniem zniszczyć myśliwiec lub poważnie uszkodzić kosmiczny frachtowiec. Z broni tej można prowadzić ostrzał na wyjątkowo dalekie odległości, można też dokonywać przy ich użyciu bombardowań planetarnych.

Oczywiście posiadanie turbolaserów na uzbrojeniu prywatnego statku jest nielegalne i ścigane na równi z otwartym piractwem - zezwolenie na produkcję i posiadanie takiej broni posiadają tylko agendy Imperium lub rządów lokalnych. Niektórzy przemytnicy i bandyci na Rubieżach decydują się jednak czasem wyposażyć swoje jednostki w tego typu broń - dobrym przykładem zdatnego do tego sprzętu jest Incom W-34t. Turbolaser zainstalowany na statku klasy lekkiego frachtowca zazwyczaj tak obciąża jego bilans energetyczny, że szybkostrzelność takiej broni jeszcze spada w porównaniu z tą, jaką może osiągnąć turbolaser instalowany na okręcie liniowym, wyposażonym w potężne generatory mocy. Dodatkowo nieuważne podłączenie tego sprzętu może zapewnić załodze trochę bonusowych fajerwerków nie po tej stronie, po której by tego chcieli pechowi instalatorzy.

Moc głównego uzbrojenia to jeden z podstawowych parametrów okrętu liniowego, a turbolasery stanowią artylerię główną niemal wszystkich okrętów kosmicznych, stąd wśród producentów tej broni panuje dość nasilony "wyścig zbrojeń" - decyzja wykorzystania danego modelu broni w nowym typie okrętu może zapewnić jej producentowi długie i tłuste lata masowej produkcji i sprzedaży "na pniu". Szczególnie okręty Marynarki Imperialnej mogły się pochwalić turbolaserami o gigantycznej mocy - Sojusz Rebeliantów zawsze miał problem z potajemnym pozyskiwaniem cięższego sprzętu, dlatego wszystkie krążowniki kalamariańskie pierwszych serii były uzbrojone w broń drugiej kategorii i mimo prób nadrabiania innymi parametrami nigdy nie były w stanie zrównać się z imperialnymi ISD uzbrojonymi w słynne produkty firmy Taim & Bak, wykorzystywane czasem również jako baterie naziemne.

Na większości dużych okrętów turbolasery są zasilane bezpośrednio z generatora mocy jednostki, co sprawia, że nie mają problemów z uzyskaniem energii potrzebnej na strzał. Zużyciu ulega jednak gaz blasterowy - standardowy kanister z gazem tibanna produkowany przez Imperial Munitions wystarcza na 20 salw i kosztuje 1000 kredytów.