Za złoty wiek (czy raczej 50-wiecze) dla okrętów liniowych uważa się okres między 7700 a 2500 lat BBY, kiedy to postępy w technologii osłon energetycznych doprowadziły do prawdziwego wyścigu zbrojeń jeśli chodzi o rozmiary, wyposażenie i uzbrojenie podróżujących przez kosmos gigantów. W takiej to atmosferze w okresie gdzieś między wielką wojną nadprzestrzenną (5000 BBY) a wielką wojną Sithów (4000 BBY) Core Galaxy Systems rozpoczęło produkcję swojego drednota - mierzącego 900 metrów kolosa dostosowanego głównie do ataków na planety oraz do wspierania ich okupacji.

Projektanci tego okrętu bardzo mocno ulegli pokusie specjalizacji, tworząc jednostkę dysponującą dość silnym pancerzem i osłonami i nie wymagającą zbyt dużej ilości załogi, która nie może jednak pochwalić się zbyt dużą ilością czy różnorodnością uzbrojenia. Na wyposażeniu ma bowiem jedynie pojedynczy ciężki turbolaser, umieszczony w osi okrętu i zasilany przez jego główny reaktor. Broń ta przeznaczona jest głównie do ataków na umocnienia orbitalne oraz planetarne, czy też na pełniące rolę obrony planetarnej okręty wojenne - choć te mogą być trudniejszym celem ze względu na swoją zwrotność i możliwość wykonywania uników podczas gdy drednot zmuszony jest celować do nich przy pomocy manewrowania całym sobą. Turbolaser jest również skuteczny podczas działań okupacyjnych - ewentualni buntownicy muszą liczyć się z tym, że siły najeźdźcy (czy też interwenta) dysponują potężnym wsparciem orbitalnym, które może rozbić każde ich większe zgrupowanie czy punkt fortyfikacyjny. Okręt dysponuje również trzystumetrowej długości hangarem, w którym bazować może szereg jednostek desantowych z żołnierzami i sprzętem, gotowych do wykorzystania podczas ataku na planetę.

Ze względu na całkowity brak uzbrojenia drugorzędnego drednot Core Galaxy Systems jest jednak zupełnie niedostosowany do walki z innymi okrętami liniowymi i tylko swojemu silnemu jak na tamte czasy pancerzowi może zawdzięczać fakt, że w ogóle umieszczono go na liście zakupów marynarki wojennej Republiki Galaktycznej. Okręt nie pozostał jednak w służbie zbyt długo, gdyż w starciach z wrogimi siłami okazał się nie dość, że za słabo uzbrojony, to jeszcze zbyt powolny. W rezultacie zamówiono więc niewiele jednostek, a i te, które zostały włączone do linii, szybko zdjęto z aktywnej służby. W okresie bezpośrednio poprzedzającym wielką wojnę Sithów najpewniejszym miejscem dla znalezienia tych jednostek były złomowiska i stocznie rozbiórkowe.

Z jednej z takich właśnie stoczni, mieszczącej się na Ord Trasi, jednego z drednotów pozyskał Hutt Bogga. Po dozbrojeniu okrętu w 16 działek laserowych zdolnych do niszczenia myśliwców i innych lekkich jednostek, huttyjski gangster włączył pancernik do swojej floty jako jednostkę flagową, nadając mu nazwę Enforcer One. Okręt posłużył mu między innymi do rozbicia gangu pirata Finheada Stonebone'a, a także w wielu innych "agresywnych negocjacjach". Poza dodatkowym uzbrojeniem artyleryjskim, Enforcer One przenosił na pokładzie pewną ilość jednostek desantowych, a także 6 myśliwców, wykorzystywanych (ze zmiennym szczęściem) do ataków na wyraźnie mniejsze, słabsze lub szybsze jednostki wroga.