TIE Experimental M3, przez rebeliantów nazwany TIE Warhead, czyli w wolnym tłumaczeniu TIE Wyrzutnia, to jednostka stworzona w okresie galaktycznej wojny domowej w ramach projektu Sienar Fleet Systems mającego na celu skonstruowanie zdalnie sterowanych myśliwców kosmicznych. Podobnie jak inne maszyny zbudowane w ramach tych działań, TIE/e3 oparty jest na istniejącym już TIE - w tym wypadku był to TIE Interceptor.

Podstawową zmianą w stosunku do oryginału jest oczywiście zainstalowanie w myśliwcu obwodów całkowitego przyporządkowania, pozwalających na skuteczne sterowanie nim z dużej odległości. Pilot jest dzięki temu bezpieczny, nie ryzykuje się utraty wyszkolonego i doświadczonego oficera, a w przypadku zniszczenia statku jego dotychczasowy operator może wprowadzić do akcji kolejny myśliwiec.

Zmianą najbardziej widoczną z zewnątrz jest jednak co innego. Z klasycznego TIE Interceptora usunięto wszystkie cztery działka laserowe, a zamontowano - po zewnętrznej stronie płatów - dwie wyrzutnie rakiet. Ich ładunek nie jest zbyt duży, dzięki czemu udało się niemal nie utracić doskonałych parametrów lotu myśliwca - wprawdzie prędkość została zredukowana o około 10%, ale zwrotność, jeden z głównych atutów tej maszyny, została zachowana.

Zlikwidowanie całego uzbrojenia strzeleckiego jest dość ryzykownym posunięciem, na które nie zdecydowano się ani w przypadku bombowca TIE, ani nawet dużo późniejszego i przenoszącego nieporównanie więcej pocisków MissileBoata. W związku z przyjęciem tego rozwiązania TIE Experimental M2 po wyczerpaniu rakiet jest całkowicie bezbronny i może jedynie wracać do bazy po nową porcję amunicji, czekać na statek zaopatrzeniowy, lub też, w niektórych sytuacjach, zostać wykorzystany jako jednostka samobójcza. Maszyny "rozbrojone" mogą także tworzyć "sztuczny tłok" w przestrzeni - w warunkach bojowych praktycznie niemożliwe jest bowiem zorientowanie się, który wróg jest jeszcze groźny, a który już nie.

Głównym przeznaczeniem TIE/e3 są oczywiście misje szturmowe. Ciężkie i nieruchawe TIE/sa były łatwym celem dla wrogich myśliwców przechwytujących, a nowe jednostki eksperymentalne mogą dzięki przewadze prędkości oraz wysokiej zwrotności przeniknąć przez eskortę i błyskawicznie uderzyć na główny cel, jak również skutecznie unikać ognia artylerii przeciwlotniczej. Przetestowano również z dużym powodzeniem (przeciw rebelianckim X-wingom) wariant polegający na uzbrojeniu tego TIE w lekkie pociski do zwalczania myśliwców i wykorzystaniu go w charakterze maszyny przewagi powietrznej.

W ramach prób bojowych myśliwców tych używano ze zmiennym powodzeniem. Z początku nie było wobec nich zarzutów, ale miało to miejsce głównie dzięki temu, że działały one albo przeciw jednostkom cywilnym, albo też sprzyjał im element zaskoczenia. W momencie, gdy Sojusz Rebeliantów dowiedział się o istnieniu projektu TIE Experimental i podjął przeciwko niemu zdecydowane działania, myśliwce te przestały odnosić oszałamiające sukcesy, padając ofiarą między innymi rebelianckich A-wingów. Wiadomo również, że Sojuszowi udało się przechwycić kilka maszyn TIE Experimental M3 - czy to dzięki zasadzce z użyciem torped jonowych, czy też w wyniku naziemnej akcji oddziału komandosów. Po serii bitew i potyczek cały projekt został przez rebelię zniszczony i nigdy już się nie podniósł.