JumpMaster 5000 jest przedstawicielem klasy jednostek, które od tysięcy lat służyły eksploracji przestrzeni kosmicznej, odkrywaniu nowych szlaków i poznawaniu nowych planet. Jest to niewielka, jednoosobowa jednostka zdolna do długich samodzielnych podróży i tak zaprojektowana, aby była w stanie poradzić sobie w najdziwniejszych i najtrudniejszych warunkach - czy to w przestrzeni kosmicznej, czy w atmosferze planety. Swojej nielicznej załodze (poza pilotem mieści zaledwie jednego pasażera) ma zapewniać komfort na czas długiej podróży kosmicznej oraz wystarczającą ilość miejsca w ładowni, aby dało się tam zabrać wszelki potrzebny sprzęt oraz zapasy.

Kształt kadłuba JumpMastera skonstruowano w sposób podobny nieco do G-winga z czasów wojen mandaloriańskich: widziany z góry przypomina literę C lub G skierowaną wierzchołkiem łuku w kierunku lotu, a kabina pasażerska umieszczona jest na jednym z "ramion" czy też "ogonów" tej litery. W JM-5K dominuje ramię prawoburtowe - to tutaj mieści się zasadniczy kadłub jednostki, z pomieszczeniami dla załogi oraz blokiem silników jonowych. System napędowy jest niezwykle wydajny, rozpędzając tę niewielką maszynę w przestrzeni klasycznej do ośmiu jednostek, czyli porównywalnie do niektórych myśliwców. Hipernapęd nie jest już taki szybki, a na dodatek stał się niemal przysłowiowy jeśli chodzi o awaryjność, dlatego większość nabywców JumpMastera wymienia go na zupełnie nową jednostkę zaraz po dokonaniu zakupu tego statku.

Kadłub główny JM-5K podzielony jest na cztery sekcje o z grubsza identycznej długości. Przednia to obszerny kokpit z centralnym miejscem dla jedynego członka załogi, otoczonym z trzech stron konsolami pozwalającymi na sprawne zarządzanie wszystkimi systemami statku. Dalej następuje część mieszkalna ze wspólnym salonem, toaletą, autokuchnią, siedziskami i kajutą noclegową, wyposażona we właz osobowy. Trzeci segment to ładownia z wychylaną do dołu rampą ładunkową otwierającą się w kierunku diobu jednostki, a czwarty - maszynownia, z której można uzyskać dostęp do obu silników i reszty systemów energetycznych i napędowych.

Standardowym uzbrojeniem JumpMastera są dwa kontrolowane przez pilota sprzężone działka laserowe, umieszczone w obrotowej wieżyczce na lewym krańcu jego przypominającego półksiężyc płata nośnego. Mogą one razić cele znajdujące się za rufą, przed dziobem i po lewej stronie jednostki, natomiast ich pole ostrzału w prawą stronę ograniczone jest przez główny kadłub statku. Transportowiec jest jednak dość zwrotny, co pozwala mu przynajmniej w części zniwelować tę niedogodność.

JumpMaster 5000 był szeroko wykorzystywany w ostatnich dekadach istnienia Starej Republiki zgodnie ze swoim przeznaczeniem - wielu pilotów-odkrywców związanych z Korpusem Zwiadowczym oraz niezależnych badaczy przetarło na tej jednostce wiele nowych szlaków nadprzestrzennych i przebadało wiele nieznanych planet. Ze statku tego korzystali też czasem łowcy nagród - Punishing One Dengara to właśnie JM-5K po dozbrojeniu i znaczącym wzmocnieniu dość słabych standardowo osłon. Pewna liczba JumpMasterów trafiła również w późniejszym okresie do rąk przedstawicieli służb specjalnych - przede wszystkim tych zajmujących się zwiadem oaz wywiadem.