BTL-A4 Longprobe to zmodyfikowana wersja Y-winga przeznaczona do misji zwiadowczych. W maszynie tej w miejsce fotela drugiego członka załogi zainstalowano zapasowy system hipernapędu i dwa dodatkowe systemy komputerowe: nowocześniejszą niż w modelu S3 jednostkę astronawigacyjną oraz komputer przetwarzający dane otrzymywane z systemów wykrywania aktywnego i pasywnego; znalazło się tam też miejsce na dodatkowe zapasy paliwa i zaopatrzenie dla pilota. Robota astronawigacyjnego nie usunięto, jednak jego zadania ograniczono do przeprowadzania napraw w czasie lotu i pełnienia roli pokładowego mechanika-złotej rączki. Wieżyczka z działkami jonowymi w tej wersji myśliwca pozostaje pod kontrolą pierwszego (i jedynego) pilota i najczęściej blokowana jest w pozycji 'do przodu' - chociaż zdarzają się osoby, które celują nią do tyłu, pragnąc zapewnić sobie lepszą osłonę przed myśliwcami nieprzyjaciela.

W porównaniu z modelem BTL-S3, Y-Wing LP jest nieco lepiej opancerzony, za to zmniejszono mu moc osłon - po prostu dodatkowe systemy pokładowe zużywają więcej energii, niż w wersji podstawowej, i nie wystarcza jej już dla tarcz. Oczywiście w myśliwcu ulepszono też wszelkiego rodzaju sensory i systemy wykrywania, a zwiększona ilość zapasów i paliwa wystarcza one na do trzech tygodni lotu.

Y-wing Longprobe jest jak na jednostkę zwiadowczą bardzo dobrze uzbrojony, co zapewnia mu bezpieczeństwo podczas lotu i zwiększa szansę dostarczenia zebranych informacji do bazy. Wartością dodaną jest też możliwość zniszczenia przez niego "mimochodem" podczas misji zwiadowczej jakiegoś interesującego obiektu - coś, co trudno jest zrobić klasycznym, słabo uzbrojonym maszynom rozpoznawczym. Dla zwiększenia skuteczności myśliwce tego typu działają zazwyczaj w formacjach - zwanych zespołami rozpoznawczymi - składających się z 6 do 12 maszyn, co pozwala im szybciej i dokładniej zbadać dany obszar, a w przypadku pojawienia się silniejszego przeciwnika - zniszczyć go wspólnie lub przynajmniej odeprzeć.

Mimo, że myśliwiec ten skonstruowano z myślą o misjach rozpoznawczych i patrolowych, w praktyce równie często jak wersję podstawową wykorzystuje się go w regularnych zadaniach szturmowych - po prostu rzadko zdarza się, żeby dowództwo mogło pozwolić sobie na zrezygnowanie z wysłania do akcji pełnowartościowego myśliwca. W ostatecznym rozrachunku lepiej jest zazwyczaj posłać do boju dwa Y-W z jednoosobową załogą, niż jeden z dwuosobową - nawet jeśli oznacza to, że ich piloci będą mieli pełne ręce roboty. Wybór ten Koensayr potwierdził zresztą przy wznowieniu produkcji Y-wingów po zakończeniu galaktycznej wojny domowej - Y-wing BTA-NR2 był już maszyną od początku jednoosobową.