Ten kształtami przypominający raczej myśliwiec kosmiczny statek to podstawowa jednostka do badań przestrzeni międzyplanetarnej stworzona przez rasę Yvaremów. Yavremowie przez wieki ewoluowali niezależnie na odizolowanej planecie w Ryfcie Kathol, stąd do niektórych rozwiązań doszli innymi drogami, niż reszta Galaktyki, a niektóre technologie opracowali z myślą o specyficznych warunkach panujących w Ryfcie. Dlatego też ich statek zwiadowczy może być prawdziwą ucztą dla konesera technologii kosmicznych.

Przede wszystkim, yvaremskie systemy sterowania nie wykorzystują impulsów elektrycznych, ale skomplikowane układy hydrauliczne i pneumatyczne. Stało się tak dlatego, że wszechobecne w Ryfcie Kathol promieniowanie jonizacyjne zakłóca działanie klasycznych (w rozumieniu większości Galaktyki) systemów elektronicznych, w większości rejonów przepalając je po prostu nawet mimo stosowania zaawansowanych metod ekranowania. Tymczasem kontrolowane "hydrokomputerami" statki Yvaremów mogą swobodnie poruszać się po większości obszarów Ryftu, a przy okazji są też całkowicie niewrażliwe na broń jonową i jej pokrewne.

Statki zwiadowcze Yvaremów wyposażone są w szczególnie silne i nietypowego projektu osłony cząsteczkowe, nazywane przez ich twórców "tarczami nawigacyjnymi", emitowane przez charakterystyczny, przypominający ryj generator umieszczony poniżej dzioba maszyny. Służą one do "rozgarniania" cząsteczek składających się na mgławice Ryftu i pozwalają tworzyć w nich względnie bezpieczne tymczasowe tunele. Dzięki swojej wysokiej mocy systemy te mogą być w przypadku zagrożenia wykorzystane w charakterze improwizowanej broni, zadając fizyczne ciosy wrogim statkom kosmicznym z odległości do około półtora kilometra. Nie są to co prawda uderzenia zbyt silne, ale w połączeniu z niesprzyjającymi warunkami "pogodowymi" panującymi w okolicy mogą zniechęcić ewentualnego nieprzyjaciela do dalszej walki lub zadać mu decydujące uszkodzenia. Klasycznego uzbrojenia zwiadowcy nie używają, gdyż po prostu nigdy nie zdarzyła się taka konieczność: wrogowie zewnętrzni na planetę Yvara raczej nie docierają, a między sobą gatunek ten wojen nie prowadzi, gdyż jest w istocie pojedynczym "rojem" o telepatycznej więzi tworzącej jeden wspólny umysł.

Yvaremowie nie opracowali też technologii repulsorowej, toteż ich statki poruszają się w atmosferze przy użyciu głównego napędu, a z podziemnych hangarów wyrzucane są za pomocą katapult parowych. Opracowano natomiast dla nich napęd nadprzestrzenny, pozwalający na rozszerzenie misji badawczych na przestrzeń międzygwiezdną, a nie tylko międzyplanetarną, a pokładowy "hydrokomputer" jest w stanie zapamiętać koordynaty czterech skoków. Typowa misja zwiadowcza takiej jednostki może trwać do miesiąca - więcej, jeżeli po drodze uda się zebrać dodatkowe zapasy.

Jak przystało na pojazd zwiadowczo-eksploracyjny, statek ten posiada rozbudowany moduł systemów wykrywania i analizy oraz łączności. Umieszczono go w wysięgniku poniżej kadłuba maszyny, tak, aby był jak najlepiej chroniony przez tarcze nawigacyjne. Nie jest do końca jasne, w jaki sposób statek przy braku repulsorów radzi sobie z lądowaniem na powierzchni planety - być może "płetwa brzuszna" jest po prostu składana.

Yvaremowie w zasadzie nie zetknęli się z zewnętrzną cywilizacją aż do 8 roku po bitwie o Yavin, kiedy to na planetę dotarła republikańska misja zwiadowcza korwety Far Star. Pośrednio doprowadziło to do starcia między jednostkami Nowej Republiki i Yvaremów a krążownikiem uderzeniowym Qektothów i jego myśliwcami typu Zebra, co przekonało Yvaremów do konieczności podjęcia prac nad jednostkami bojowymi, których konstrukcję oparto na statkach zwiadowczych.