Niewiele czasu potrzeba było, aby Headhunter Mk.I odniósł sukces, a jego producent zaczął myśleć o wersjach rozwojowych. Warianty udoskonalone z reguły nie posiadały już cech unikalnych dla pierwszych serii tego myśliwca - odstawionych do lamusa jako pierwsze skrzydeł o zmiennej geometrii czy pękatej kabiny - które zastąpiono standardowymi rozwiązaniami stosowanymi w nowszych myśliwcach kosmicznych. Wprowadzenie lepszych silników manewrowych pozwoliło utrzymać zwrotność Łowcy Głów mimo rezygnacji z ruchomych elementów płatowca, a wyposażenie kokpitu w miarę postępów technicznych stało się bardziej kompaktowe i dużo nowocześniejsze - dodano między innymi wyświetlacz HUD, który szybko przyjął się jako modyfikacja również w starszych wariantach myśliwca; zadbano także o niezawodną katapultę Loan-chat i gaśnice halonowe, jak również zmieniono potrójne blastery na nowsze i silniejsze działka laserowe. Dzięki pojawianiu się nimal co roku nowych wersji myśliwce Z-95 bardzo długo nadążały za rozwojem rynku i zmieniającymi się potrzebami rozmaitych użytkowników myśliwców kosmicznych, co pozwoliło tej maszynie pozostawać aktywną na galaktycznej scenie wojennej.

Przez lata swojej służby Headhuntery dorobiły się reputacji wyjątkowo odpornych i "twardych" myśliwców i uchodziły za najbezpieczniejsze dla swoich pilotów - potrafiły latać mimo otrzymania ilości postrzałów, która dawno zniszczyłaby jakąkolwiek inną maszynę. W okresie bezpośrednio poprzedzającym bitwę o Yavin maszyny te były już jednak w gruncie rzeczy antykami, nie mającymi większych szans na sprostanie nowocześniejszym myśliwcom w rodzaju X-wingów czy TIE. O ile jednak główne strony konfliktu wolały (i musiały) polegać na najnowszych osiągnięciach techniki, poza nimi na arenie galaktycznej istniała jeszcze duża, chociaż zróżnicowana grupa chętnych na posiadanie myśliwców kosmicznych - jakichkolwiek myśliwców kosmicznych. Armie obronne planet, kompanie przewoźnicze, najemnicy, piraci - wszyscy oni doceniali korzyści, jakie płyną z posiadania małego, zwrotnego i silnie uzbrojonego stateczku. Tak więc Z-95 - już nie produkowany, ale ciągle dostępny i modyfikowany - cały czas znajdował szeroki rynek nabywców: piraci używali Headhunterów do ataków na frachtowce, przewoźnicy wykorzystywali je do ochrony tych właśnie transportów, najemnikom zawsze przydawała się jednostka zdolna zapewnić wsparcie z powietrza lub eskortę transportowca... Posiadanie myśliwca kosmicznego to bardzo dobra rzecz, a późniejsze modele Z-95 pozwalały na to względnie niskim kosztem.

Tymczasem posiadani przez Sojusz Łowcy Głów przydzielani byli do obrony coraz mniej znaczących placówek położonych z dala od głównego teatru działań, tudzież przerabiano ich na maszyny treningowe, kurierskie i szkolno-bojowe - Z-95 XT. Sojusz lubił korzystać z nich również wtedy, kiedy nie chciał wyraźnie ogłaszać swojej obecności - X-wingi, Y-wingi i ich następcy dość jednoznacznie kojarzyli się z rebeliantami, a czasem zdarzała się potrzeba wykonania jakiejś tajnej misji lub podszycia się pod piratów czy inną "niezależną inicjatywę". W takich sytuacjach HeadHunter, często podrasowany i dozbrojony na przykład w lepsze pociski rakietowe okazywał się niezastąpiony. Dzięki takiemu właśnie wykorzystaniu Łowców Głów Sojusz był w stanie przejąć kilka eksperymentalnych imperialnych myśliwców serii M unieruchamiając je przy pomocy torped jonowych.

Istnieje wiele wersji Łowcy Głów, zarówno fabrycznych, jak i później przystosowanych przez różne osoby i firmy do różnych misji. Wśród tych pierwszych warto wymienić Z-95ER (Extended Range) - myśliwiec o zwiększonym zasięgu, Z-95C4d - maszynę wsparcia pola walki i myśliwiec bombardujący, oraz Z-95ML (Missile Launch) - myśliwiec "dubeltówkę" o wzmocnionym uzbrojeniu rakietowym. Wśród tych drugich - chociażby maszyny, którym ich właściciele, jak np. Adar Talon podczas swego ukrywania się przed Imperium, dorobili hipernapęd - czasem oznaczane kodowo jako Z-95t, nie będące jednak podtypem w ścisłym tego słowa znaczeniu. Ostatnim ogniwem ewolucji Łowcy Głów był wariant Z-95AF4 (Assault Fighter 4), maszyna o parametrach bardzo zbliżonych do incomowskiego X-winga. Istniało również wiele typów i podtypów budowanych bez licencji przez nielegalne i półlegalne fabryczki na obrzeżach galaktyki - względnie prosta konstrukcja tego myśliwca, szczególnie w jego pierwszych wersjach, pozwalała na podejmowanie takich przedsięwzięć przy znacznie uboższej bazie technologicznej i materiałowej, niż konieczna do produkcji innych typów maszyn.

Na zmodyfikowanym Z-95 latała Mara Jade i przez pewien czas nie rezygnowała z tego typu maszyny, mimo, że podczas bitwy o flotę katańską zmuszona została do katapultowania.