Tak, jak dyskusyjna jest kwestia, gdzie dokładnie kończy się atmosfera planetarna i zaczyna przestrzeń kosmiczna, tak też często trudno jest określić precyzyjne granice między pojazdami atmosferycznymi a kosmicznymi. Myśliwce planetarne SoroSuub bazują często na powierzchni, ale ich głównym obszarem działania jest bliska przestrzeń kosmiczna, poza studnią grawitacyjną. Wczesne wersje Z-95 HeadHunter wywodzą się z projektu zakładającego przede wszystkim loty w atmosferze, jednak z czasem wyewoluowały w myśliwiec przede wszystkim kosmiczny. Tymczasem K-222 w granicę tego podziału puka zdecydowanie od spodu, legitymując się pułapem lotu w okolicach "zaledwie" 150 kilometrów od powierzchni standardowej, zamieszkałej planety.

Ta bardzo szybka maszyna charakteryzuje się typowo atmosferycznymi kształtami: opływowym kadłubem, gustownymi statecznikami pionowymi ze sterami kierunku, częściowo nośnym kadłubem oraz skrzydłami o oryginalnym ujemnym skosie. Jej głównym napędem nie są jednak repulsory, a stosowane częściej w statkach kosmicznych potężne silniki jonowe, pozwalające temu myśliwcowi na ponad dwukrotne przekraczanie prędkości dźwięku. Jest to jeden z najlepszych wyników wśród pojazdów poruszających się w atmosferze - czy to śmigaczy powietrznych, czy odwiedzających ją jednostek kosmicznych. K-222 jest więc w stanie dogonić dowolnego przeciwnika, a następnie przywołać go do porządku przy pomocy działek laserowych lub wyrzutni rakiet.

Myśliwiec ten uważany jest za jedną z najlepszych maszyn w swojej klasie, i w związku z tym nie jest też tani: za jego cenę można by kupić używany pełnoprawny myśliwiec kosmiczny... Jednak w atmosferze znacznie lepiej jest postawić na K-222. Dlatego maszyna ta jest wykorzystywana przede wszystkim przez siły wojskowe lub porządkowe lepiej sytuowanych planet, a szczególnie powszechnie występuje w Sektorze Korporacyjnym, na przykład na Etti IV. Zwalcza tam przemytników, przestępców innego rodzaju, a czasem nawet działających pod przykryciem agentów imperialnych.

Aha. Nie ma osłon.